Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
W lesie o powierzchni 3 ha utworzono co 20 m szlaki robocze o szerokości 4 m. Jaką powierzchnię zajmą te szlaki w tym lesie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aby obliczyć powierzchnię zajmowaną przez szlaki operacyjne w drzewostanie, należy najpierw ustalić, ile szlaków zostanie założonych na danej powierzchni. W przypadku drzewostanu o powierzchni 3 ha, stosując szlaki operacyjne co 20 m, można obliczyć liczbę szlaków. Ponieważ 3 ha to 30 000 m², a każdy szlak ma 20 m długości, otrzymujemy 30 000 m² ÷ 20 m = 1 500. Przy szerokości szlaku wynoszącej 4 m, każdy szlak zajmuje powierzchnię 20 m × 4 m = 80 m². Zatem 1 500 szlaków zajmie 80 m² × 1 500 = 120 000 m², co przelicza się na 12 ha, co jest oczywiście błędne, ponieważ nie uwzględniliśmy, że szlaki są co 20 m w kierunku prostym. Zatem przy założeniu, że będą dwie linie szlaków, co 20 m na 3 ha, powinno to zajmować 0,6 ha, czyli 6 000 m². Obliczenia te są zgodne z zasadami planowania przestrzennego w leśnictwie, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność drzewostanów. Takie szlaki są szczególnie istotne w kontekście gospodarki leśnej, umożliwiając transport drewna oraz dostęp do obszarów leśnych podczas prac pielęgnacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami leśnymi.
Obliczenia dotyczące powierzchni zajmowanej przez szlaki operacyjne mogą prowadzić do różnych błędnych wniosków, w zależności od zastosowanej metody i założeń. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe policzenie liczby szlaków, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania ich powierzchni. W przypadku pomyłki w obliczeniach, na przykład gdy ktoś oblicza, że 3 ha drzewostanu oznacza 3000 m², co jest mocno niedoszacowane. Ważne jest, aby pamiętać, że 1 ha to 10 000 m², a w związku z tym 3 ha to 30 000 m². Kolejnym typowym błędem jest ignorowanie szerokości szlaków. Nie uwzględniając rzeczywistej szerokości szlaku, łatwo jest uzyskać wynik, który nie odzwierciedla rzeczywistości. Dodatkowo, niektórzy mogą błędnie zakładać, że szlaki można ustawiać w sposób ciągły, co jest sprzeczne z praktykami leśnymi, które wymagają przestrzeni między szlakami dla zachowania zdrowia drzewostanu oraz bioróżnorodności. W praktyce, takie pomyłki mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania lasem oraz nieodpowiednich działań gospodarczych, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na jakość ekosystemu leśnego. Kluczowe jest zrozumienie nie tylko podstawowych obliczeń, ale także zasad planowania przestrzennego i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi.