Kwalifikacja: SPL.01 - Obsługa magazynów
Zawód: Technik logistyk
Zastosowanie zasady wyznaczania rozmiaru partii dostawy na podstawie formuły Wilsona umożliwia wykorzystanie metod uzupełniania zapasów
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'stałego cyklu oraz ROP' jest poprawna, ponieważ te metody doskonale współdziałają z zasadą ustalania wielkości partii dostawy, jaką definiuje formuła Wilsona. Formuła ta, znana również jako model EOQ (Economic Order Quantity), pozwala na optymalizację kosztów związanych z zamówieniami i utrzymywaniem zapasów. W praktyce, metoda stałego cyklu zakłada regularne, cykliczne zamawianie towarów w określonych odstępach czasowych, co pozwala na lepsze planowanie i redukcję ryzyka braków towarowych. ROP (Reorder Point) to punkt, przy którym należy złożyć zamówienie, aby uzupełnić zapasy przed ich całkowitym wyczerpaniem. Wspólnie te podejścia pomagają zminimalizować koszty przechowywania oraz ryzyko utraty sprzedaży z powodu niedoborów, co jest kluczowe w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Przykładowo, w firmie handlowej, stosując te metody, można efektywnie zarządzać asortymentem, unikając zarówno nadmiaru, jak i braków zapasów, co przekłada się na lepsze wyniki finansowe oraz satysfakcję klientów.
Podejścia wymienione w niepoprawnych odpowiedziach opierają się na błędnych założeniach dotyczących zarządzania zapasami i metod uzupełniania. Metoda partia na partię oraz s-S, mimo że jest popularna w niektórych kontekstach, nie jest zgodna z zasadą ustalania wielkości partii dostawy w oparciu o formułę Wilsona. Zasada ta koncentruje się na optymalizacji wielkości zamówień, co jest kluczowe dla minimalizacji całkowitych kosztów zapasów. Metoda stałej wielkości oraz ROC opiera się na gorszej elastyczności w podejściu do zamówień, ponieważ nie uwzględnia zmieniających się warunków rynkowych i popytu, co prowadzi do niedoskonałości w zarządzaniu zapasami. Z kolei metoda maksymalnej dostawy oraz s-C-S nie jest odpowiednia, ponieważ nie uwzględnia cyklicznych aspektów zamawiania i nie optymalizuje punktu zamówienia, co może prowadzić do sytuacji nadmiernego gromadzenia zapasów lub ich braku. W kontekście dobrych praktyk, zarządzanie zapasami powinno być oparte na elastycznych i adaptacyjnych metodach, które pozwalają na szybkie reagowanie na zmiany w popycie i sytuacji rynkowej. Typowe błędy myślowe to zbytnie uproszczenie problemu zapasów oraz brak zrozumienia związku między kosztami a wielkością zamówienia, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i strat finansowych.