Kwalifikacja: MEP.03 - Wykonywanie i naprawa pomocy wzrokowych
Zawód: Technik optyk
Po wykonaniu obróbki i osadzeniu soczewki +1,00 –0,50 x 45º w ramce okularowej, jej oś może wykazywać maksymalne odchylenie i wskazywać wartość
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 52º jest prawidłowa, ponieważ maksymalne odchylenie osi soczewki okularowej, po jej oszlifowaniu i osadzeniu w oprawie, nie powinno przekraczać 2º od wartości nominalnej. W tym przypadku, soczewka ma oś ustawioną na 45º, co oznacza, że maksymalne dopuszczalne odchylenie wynosi 45º + 2º = 47º oraz 45º - 2º = 43º. W standardach dotyczących optyki i montażu okularów, takich jak ISO 8980-1, określają się normy dotyczące tolerancji osadzenia soczewek, co jest kluczowe dla zachowania ich optycznych właściwości. Przykładem praktycznym może być sytuacja, gdy okulary są używane do korekcji astygmatyzmu. W takim przypadku, jeśli oś soczewki zostanie źle ustawiona, może to prowadzić do niewłaściwej korekcji i dyskomfortu dla użytkownika. Właściwe osadzenie soczewek w oparciu o standardy pozwala na zapewnienie optymalnej jakości widzenia, co jest niezwykle istotne dla codziennego komfortu użytkowników okularów.
Wybór innych wartości, takich jak 58º, 40º, czy 48º, wskazuje na błędne zrozumienie zasad dotyczących tolerancji osi soczewek okularowych. Oś soczewki powinna być osadzona z zachowaniem precyzyjnych norm, które są istotne dla jej optycznych właściwości. Wartości te, takie jak 58º, które są poza dopuszczalnym zakresem 43º-47º, mogą prowadzić do znacznych problemów z widzeniem, zwłaszcza u pacjentów z astygmatyzmem, dla których precyzyjne ustawienie osi jest kluczowe. Często popełnianym błędem jest mylenie kąta odchylenia z kątem rzeczywistym, co prowadzi do niepoprawnych obliczeń. Niezrozumienie koncepcji tolerancji, wynikających z standardów branżowych takich jak ISO, może skutkować złym osadzeniem soczewki, co w rezultacie wpływa na jakość widzenia. Ponadto, niedostateczne uwzględnienie wpływu błędnego ustawienia osi na postrzeganą ostrość obrazu może prowadzić do długoterminowych problemów z widzeniem, takich jak zmęczenie oczu czy bóle głowy. W kontekście praktycznym, niezrozumienie tych zasad może skutkować koniecznością ponownego szlifowania soczewek czy wymiany okularów, co generuje dodatkowe koszty dla pacjentów.