Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Zawód: Technik ortopeda
W obuwiu korygującym dla stopy koślawej wykorzystuje się obcas
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Obcas Thomasa jest szczególnym rodzajem obcasa stosowanego w obuwiu korygującym stopę koślawą, charakteryzującym się specyficzną konstrukcją, która wspiera naturalne ułożenie stopy i przyczynia się do korekcji ustawienia osi stopy. Obcas ten jest szeroki, co zapewnia stabilność, a jego kształt umożliwia równomierne rozłożenie obciążenia. Użycie obcasa Thomasa w obuwiu ortopedycznym jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji ortopedycznej, ponieważ skutecznie redukuje ból oraz dyskomfort związany z wadami postawy. W praktyce wyroby tego typu są zalecane przez specjalistów, takich jak ortopedzi i fizjoterapeuci, jako element kompleksowej terapii, która obejmuje także ćwiczenia wzmacniające mięśnie stóp oraz odpowiednią dietę. Ponadto, obcas Thomasa może być stosowany w różnych rodzajach obuwia, co czyni go bardzo uniwersalnym rozwiązaniem w rodzajach ortopedii.
Wybór nieodpowiedniego typu obcasa w obuwiu korygującym stopę koślawą może prowadzić do pogłębienia problemów z postawą oraz do wystąpienia dodatkowych komplikacji zdrowotnych. Na przykład, wysoki obcas nie tylko nie wspiera stabilizacji stopy, ale wręcz może zwiększać ryzyko kontuzji, gdyż zmienia kąt nachylenia stopy i wpływa na biomechanikę chodu. Użytkowanie obuwia z wysokim obcasem obciąża przodostopie, co z kolei może prowadzić do bólu i poważnych urazów stawów. Płaski obcas, choć często postrzegany jako komfortowy, w przypadku stopy koślawej nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla łuku stopy, co skutkuje brakiem stabilności i zwiększa ryzyko rozwoju problemów z postawą. Obcas z kołyską, mimo że może wydawać się atrakcyjną opcją, w rzeczywistości nie koryguje wad postawy, a jedynie zmienia punkt ciężkości, co nie wspiera naturalnego ułożenia stopy. W kontekście ortopedii kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego obcasa powinien opierać się na indywidualnych potrzebach pacjenta oraz na analizie jego stanu zdrowia, a także na zaleceniach specjalistów w dziedzinie rehabilitacji i ortopedii.