Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Zawód: Technik ortopeda
Z powodu uszkodzenia nerwu pośrodkowego, ręka pacjenta przyjęła wygląd ręki małpiej. Jaką ortozę powinno się zastosować, aby przywrócić sklepienie poprzeczne ręki?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Szyna śródręczna Engena jest odpowiednim wyborem w przypadku uszkodzenia nerwu pośrodkowego, ponieważ została stworzona z myślą o wsparciu i stabilizacji ręki w sytuacjach, które wymagają odtworzenia prawidłowego sklepienia poprzecznego dłoni. Ortoza ta pozwala na zachowanie funkcji chwytnej oraz poprawia ułożenie palców, co jest kluczowe w terapii pacjentów z tzw. 'ręką małpią'. Przykładem praktycznego zastosowania tej szyny jest rehabilitacja pacjentów po urazach, gdzie celem jest przywrócenie zdolności do chwytania i manipulacji przedmiotami. W standardach rehabilitacyjnych zaleca się stosowanie ortoz, które nie tylko stabilizują, ale również umożliwiają ruchy funkcjonalne, co jest realizowane przez szynę Engena. Dodatkowo, dzięki jej konstrukcji, możliwe jest jednoczesne wsparcie dla mięśni i tkanek, co przyspiesza proces gojenia i rehabilitacji, a także zapobiega dalszym deformacjom dłoni.
Ortoza korekcyjna Erlachera, choć przydatna w niektórych przypadkach, nie jest właściwym narzędziem do odtworzenia sklepienia poprzecznego ręki w kontekście uszkodzenia nerwu pośrodkowego. Erlacher jest stosowany zazwyczaj w przypadkach, które wymagają ogólnej stabilizacji dłoni, a nie specjalistycznego wsparcia dla palców, jak to ma miejsce w przypadku szyny Engena. Z kolei szyna naparstkowa Stacka, która ma na celu wsparcie palców, również nie zapewnia odpowiedniej stabilizacji dla całej dłoni, a jej zastosowanie może prowadzić do dalszych problemów z funkcjonowaniem ręki, ponieważ nie wspiera struktury sklepienia poprzecznego. Ortoza korekcyjna ręki Duke'a, chociaż może być używana w rehabilitacji, to nie jest specjalnie zaprojektowana do przywracania funkcji związanych z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego. Wybór odpowiednich urządzeń ortopedycznych powinien być oparty na dokładnej analizie potrzeb pacjenta oraz specyfiki jego urazu, co wymaga dobrej znajomości dostępnych rozwiązań oraz ich zastosowania w praktyce klinicznej. Dlatego często dochodzi do błędów w ocenie, które ortozy są właściwe dla danego stanu zdrowia pacjenta, co skutkuje niewłaściwym leczeniem i wydłużonym czasem rehabilitacji.