Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Zawód: Technik ortopeda
Wykorzystanie w protezie kończyny górnej uchwytu nadgarstkowego, który jest nierozłączny i nie pozwala na zmianę końcówki, jest stosowane w przypadku
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wyłuszczenie w nadgarstku to sytuacja, w której zaburzona jest integralność stawów i tkanek w obrębie przegubu, co może utrudniać lub uniemożliwiać normalne funkcjonowanie kończyny górnej. Zastosowanie nierozłącznego uchwytu nadgarstkowego w protezie kończyny górnej w tym przypadku jest uzasadnione, ponieważ zapewnia stabilność i wsparcie w obszarze, gdzie mobilność i precyzja są kluczowe. Nierozłączny uchwyt eliminuje ryzyko niewłaściwego umiejscowienia wymiennej końcówki, co mogłoby prowadzić do dodatkowych urazów lub bólu. Przykładowo, osoba z wyłuszczeniem nadgarstka, która korzysta z takiej protezy, może zyskać lepszą kontrolę nad ruchami dłoni, co przekłada się na wydolność w codziennych czynnościach, takich jak chwytanie przedmiotów czy pisanie. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w ortotyce, które zalecają maksymalne dopasowanie protezy do indywidualnych potrzeb pacjenta, aby zwiększyć komfort i funkcjonalność.
Amputacja w połowie przedramienia oraz amputacja w połowie ramienia to sytuacje, w których stosowanie wymiennych końcówek jest bardziej wskazane. W pierwszym przypadku, amputacja w połowie przedramienia zachowuje część stawu łokciowego, co pozwala na zastosowanie protezy z ruchomym nadgarstkiem. Takie rozwiązanie umożliwia większą swobodę ruchów i lepsze dopasowanie protezy do aktualnych potrzeb użytkownika. Podobnie, w przypadku amputacji w połowie ramienia, gdzie kończyna górna pozostaje częściowo zachowana, można zainstalować protezę, która wykorzystuje wymienne końcówki, co zwiększa jej wszechstronność i umożliwia dostosowanie do różnych zadań. Wyłuszczenie w łokciu natomiast również wymaga innego podejścia, ponieważ problem znajduje się wyżej w obrębie kończyny, co skutkuje innymi potrzebami w zakresie rehabilitacji i dostosowania protezy. W takich przypadkach, nierozłączny uchwyt nadgarstkowy nie jest optymalnym wyborem, ponieważ zmniejsza możliwości adaptacyjne protezy i ogranicza jej funkcjonalność w codziennych działaniach. Warto pamiętać, że w ortotyce istnieje konieczność indywidualnego podejścia do każdego przypadku, a stosowanie wymiennych komponentów może znacząco poprawić komfort i funkcję kończyny, co jest zgodne z aktualnymi standardami w dziedzinie protetyki.