Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
W zaprezentowanej klasie zdefiniowane zostały
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W przedstawionej klasie w języku PHP zdefiniowano dwie właściwości publiczne: $b oraz $c. Właściwości te są zmiennymi, które mogą przechowywać dane różnego typu i są dostępne z poziomu innych obiektów lub kodu poza klasą dzięki modyfikatorowi dostępu public. W praktyce, właściwości klasy są wykorzystywane do przechowywania stanu obiektu czyli wartości specyficznych dla instancji tej klasy. Należy pamiętać o dobrych praktykach w programowaniu obiektowym, takich jak stosowanie odpowiednich modyfikatorów dostępu (public, private, protected) w celu lepszej enkapsulacji danych oraz korzystanie z metod dostępowych (getterów i setterów) w celu kontroli dostępu i modyfikacji właściwości. Właściwości te mogłyby być użyte na przykład do przechowywania danych użytkownika, takich jak imię i nazwisko, w klasach modelujących obiekty w aplikacjach typu MVC. Zastosowanie właściwości jako mechanizmu przechowywania stanu obiektu jest kluczowym elementem programowania obiektowego i poprawnego projektowania klas.
Odpowiedzi wskazujące na dwa obiekty lub dwie metody są błędne z powodu niepoprawnej interpretacji struktury klasy. Obiekty są instancjami klas, a nie ich składnikami. W kodzie zadań nie ma definicji żadnych obiektów tylko konstrukcja klasy. Z kolei w kontekście programowania obiektowego metody to funkcje zdefiniowane wewnątrz klasy które mogą operować na danych obiektu i realizować jego funkcje. W przedstawionym kodzie znajduje się tylko jedna metoda o nazwie d. Właściwość jest składnikiem klasy i może być polem lub zmienną instancji która przechowuje dane specyficzne dla instancji klasy. Poprawna odpowiedź zawiera dwie właściwości $b i $c zdefiniowane w klasie jako public. Częstym błędem jest mylenie pojęć metod i właściwości co wynika z braku zrozumienia różnicy między nimi. Metody wykonują operacje na danych obiektu natomiast właściwości przechowują te dane. Zrozumienie tej różnicy jest fundamentem poprawnego stosowania paradygmatu obiektowego w programowaniu i pozwala na bardziej efektywne projektowanie kodu oraz zarządzanie stanem obiektów.