Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Zawód: Technik przemysłu mody
Oceny tkaniny należy dokonać metodą organoleptyczną wzrokową w celu ustalenia jej
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Metoda organoleptyczna wzrokowa jest istotnym narzędziem w ocenie tkanin, umożliwiającym analizę ich struktury powierzchni, barwy i rodzaju wzoru drukowanego. Oceniając tkaninę, specjalista zwraca uwagę na jej wykończenie, co wpływa na estetykę i funkcjonalność. Przykładowo, tkaniny z gładką powierzchnią mogą być stosowane w odzieży eleganckiej, podczas gdy tkaniny o chropowatej strukturze mogą nadawać się do odzieży roboczej lub sportowej. Barwa tkaniny jest kluczowa w kontekście psychologii kolorów oraz trendów mody, a wzory drukowane mogą znacząco wpłynąć na marketing i atrakcyjność produktu. W branży tekstylnej, stosowanie metody wzrokowej jest zgodne z normami jakościowymi, takimi jak ISO 105, które definiują metody oceny barwy oraz trwałości wzorów. Praktyka ta pozwala na szybkie identyfikowanie ewentualnych wad produkcyjnych, co jest zgodne z dobrą praktyką branżową i standardami jakości.
Ocena tkanin z wykorzystaniem niewłaściwych kryteriów może prowadzić do błędnych wniosków. Analiza składu surowcowego, splotu i wytrzymałości nie jest zadaniem metody organoleptycznej wzrokowej. Skład surowcowy można ustalić jedynie poprzez analizę laboratoryjną, co wyklucza subiektywne wrażenia wzrokowe. Z kolei splot tkaniny, choć wizualnie zauważalny, nie dostarcza informacji o jej właściwościach mechanicznych, jak wytrzymałość. Użycie metody wzrokowej do oceny tych cech jest mylące, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych parametrów technicznych, które są kluczowe w procesie produkcji tkanin. Właściwa ocena kierunku skrętu nitek, kurczliwości i gniotliwości również nie leży w gestii oceny organoleptycznej. Te cechy są bardziej związane z analizą techniczną tkanin, na przykład metodą testowania wytrzymałości czy pomiaru skurczenia. W praktyce, stosowanie błędnych kryteriów oceny może prowadzić do wadliwych decyzji produkcyjnych oraz obniżenia jakości końcowego produktu, co jest sprzeczne z ideą zapewnienia wysokich standardów jakości w branży tekstylnej.