Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych
W trakcie renowacji zabytkowych obiektów, następnym etapem po uzupełnieniu ubytków, zwłaszcza na dużych elewacjach, jest tzw. malowanie laserunkowe, realizowane w celu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Malowanie laserunkowe jest techniką stosowaną w renowacji zabytków, której celem jest scalenie kolorystyczne nowo uzupełnionych elementów z oryginalnymi. Ta metoda polega na nakładaniu cienkowarstwowych powłok farby, które mają na celu harmonizację barw w obszarach naprawianych, aby uzyskać wizualną spójność z autentycznym wyglądem obiektu. Praktyczne zastosowanie tej techniki można zaobserwować podczas renowacji historycznych elewacji, gdzie istotne jest zachowanie jednorodności stylistycznej i kolorystycznej. Dzięki malowaniu laserunkowemu, możliwe jest uzyskanie efektu subtelnych przejść kolorystycznych, co jest szczególnie ważne w przypadku architektury zabytkowej, gdzie detale i proporcje mają ogromne znaczenie. Zgodnie z dobrą praktyką branżową, przed przystąpieniem do malowania, zaleca się wykonanie próbnych aplikacji na małych fragmentach, aby ocenić reakcję farby z oryginalnym materiałem. Tego rodzaju działania w pełni respektują zasady konserwacji zabytków, które nakładają na specjalistów odpowiedzialność za zachowanie autentyczności i integralności historycznych obiektów.
Nieprawidłowe podejścia do malowania zabytków, takie jak wtórne przemalowanie istniejącego fresku czy domalowanie niewielkich elementów architektonicznych, często prowadzą do zubożenia oryginalnego dzieła i naruszenia jego historycznej wartości. W przypadku wtórnego przemalowania fresku, istotne jest, że oryginalna technika malarska jest delikatna i wymagająca, a nieostrożne działania mogą zniszczyć pracę artysty z przeszłości. Freski, będące integralną częścią architektury, powinny być traktowane z najwyższą ostrożnością, a ich renowacja powinna obejmować jedynie działania konserwatorskie, nie zaś ingerencję w strukturę malarską. Domalowywanie elementów architektonicznych może wprowadzać niezgodności w stylistyce obiektu, co prowadzi do fałszywego przedstawienia jego pierwotnego wyglądu. Nieprzemyślane dodawanie nowych komponentów, które nie są zgodne z oryginalnym stylem budynku, przekształca autentyczny charakter obiektu, co jest sprzeczne z założeniami konserwacji zabytków, które stawiają na pierwszym miejscu zachowanie oryginalności. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do błędnych wniosków, które mogą skutkować nieodwracalnymi zmianami w zabytkowej substancji.