Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej
Zawód: Technik rolnik
Która spośród podanych mieszanek traw nadaje się do użytkowania pastwiskowego?
| Udział (%) traw na różnych użytkach zielonych | |||
|---|---|---|---|
| Mieszanka | Trawy wysokie | Trawy niskie | Rośliny motylkowe |
| A. | 50-70 | 20-30 | 5-15 |
| B | 20-30 | 30-40 | 20-30 |
| C. | 45-50 | 20-25 | 35-40 |
| D. | 50-65 | 20-35 | 10-15 |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Mieszanka B jest odpowiednia do użytkowania pastwiskowego ze względu na starannie dobrany skład, który zawiera 20-30% traw wysokich, 30-40% traw niskich oraz 20-30% roślin motylkowych. Trawy wysokie, takie jak kostrzewa czy wiechlina, są korzystne dla zwierząt dzięki swojej odporności na intensywne wypasanie oraz właściwościom regeneracyjnym. Trawy niskie, jak koniczyna biała, zapewniają bogate źródło białka, co wspomaga zdrowy rozwój zwierząt i ich wydajność mleczną. Rośliny motylkowe natomiast, poprzez proces wiązania azotu, przyczyniają się do poprawy jakości gleby, co jest kluczowe dla bioróżnorodności i zdrowia ekosystemu pastwiska. Zrównoważony skład mieszanki jest zgodny z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, które kładą nacisk na zapewnienie odpowiedniej diety, a także na utrzymanie zdrowia gleby. Dzięki takiej strukturze, mieszanka B wspiera nie tylko potrzeby żywieniowe zwierząt, ale również przyczynia się do długoterminowej trwałości pastwisk.
Wybierając mieszankę, która nie jest odpowiednia do użytkowania pastwiskowego, pojawiają się pewne nieprawidłowe założenia dotyczące wymagań roślinności w takich systemach. Mieszanki traw, które zawierają nadmierną ilość jednego typu trawy lub brak roślin motylkowych, mogą prowadzić do zubożenia bioróżnorodności ekosystemu pastwiskowego. Na przykład, mieszanki skupiające się wyłącznie na trawach wysokich mogą nie zapewniać wystarczającej ilości białka, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Brak roślin motylkowych w składzie ogranicza również zdolność gleby do wiązania azotu, co jest niezbędne dla utrzymania jej jakości i produktywności. Użytkowanie pastwiskowe wymaga zbalansowanego podejścia, które uwzględnia zarówno potrzeby zwierząt, jak i zdrowie gleby. Ponadto, nieprawidłowe wybory mogą prowadzić do erozji gleby i zmniejszenia wydajności pastwisk, co w dłuższej perspektywie wpływa negatywnie na ekonomię hodowli. Takie błędy koncepcyjne mogą wynikać z braku zrozumienia roli bioróżnorodności w systemach wypasowych oraz niewłaściwej interpretacji wymagań pokarmowych zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać mieszanki traw zgodne ze standardami jakości, które sprzyjają zrównoważonemu rozwojowi i efektywności produkcji w hodowli zwierząt.