Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Który protokół routingu jest używany do wymiany danych dotyczących dostępności sieci pomiędzy autonomicznymi systemami?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
BGPv4, czyli Border Gateway Protocol wersja 4, jest protokołem stworzonym do wymiany informacji o trasach między systemami autonomicznymi (AS), czyli dużymi sieciami zarządzanymi przez różne organizacje. Kluczowym elementem BGPv4 jest to, że umożliwia on nie tylko wymianę informacji o dostępnych trasach, ale także selektywne wybieranie najlepszych tras na podstawie złożonych kryteriów, takich jak polityki routingu, długość trasy oraz inne atrybuty. Przykładem zastosowania BGPv4 jest zarządzanie ruchem w Internecie, gdzie różne dostawcy usług internetowych (ISP) wykorzystują ten protokół do wymiany informacji o trasach między swoimi sieciami. Dzięki BGPv4 możliwe jest zapewnienie wysokiej dostępności i redundancji, co jest kluczowe w globalnej infrastrukturze sieciowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, BGP powinien być konfigurowany z uwzględnieniem bezpieczeństwa, co obejmuje m.in. stosowanie mechanizmów takich jak RPKI (Resource Public Key Infrastructure), aby zapobiegać atakom związanym z manipulacją trasami.
EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem stosowanym wewnątrz systemów autonomicznych do wymiany informacji o trasach, ale nie jest przeznaczony do komunikacji między różnymi AS. EIGRP jest hybrydowym protokołem routingu, który łączy cechy protokołów wektora odległości i stanu łącza, co sprawia, że jest efektywny w sieciach wewnętrznych, ale nie spełnia wymagań dla wymiany danych między systemami autonomicznymi. IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) to starszy protokół stworzony przez Cisco, również skoncentrowany na routingu wewnętrznym, a nie między AS. RIPv1 (Routing Information Protocol version 1) jest prostym protokołem routingu, który również nie obsługuje wymiany informacji między AS i ma wiele ograniczeń, takich jak brak obsługi CIDR (Classless Inter-Domain Routing). Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i wdrażania sieci. Często błędem jest mylenie protokołów wewnętrznych z tymi, które są przeznaczone do pracy na poziomie globalnym; ważne jest, aby rozpoznać potrzeby i kontekst użycia konkretnego protokołu, aby móc skutecznie zarządzać i optymalizować routing w sieci.