Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Który protokół routingu jest stosowany w ramach systemu autonomicznego?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem rutingu zaprojektowanym przez firmę Cisco, który jest wykorzystywany wewnątrz systemu autonomicznego (AS). Jest to protokół typu hybrydowego, łączący cechy zarówno protokołów wektora odległości, jak i stanu łącza, co pozwala na bardziej efektywne i elastyczne zarządzanie trasami w sieciach. EIGRP wykorzystuje algorytm DUAL (Diffusing Update Algorithm), który zapewnia szybką konwergencję oraz minimalizuje ryzyko tworzenia pętli w rutingu. Protokół ten obsługuje różnorodne media transmisyjne oraz protokoły IP, co czyni go uniwersalnym narzędziem w dużych i złożonych środowiskach sieciowych. Przykładem jego zastosowania może być sieć korporacyjna, gdzie EIGRP pomaga w zarządzaniu trasami między różnymi lokalizacjami, zapewniając jednocześnie wysoką dostępność i niezawodność komunikacji. Ponadto, EIGRP wspiera funkcje takie jak Load Balancing i Route Summarization, co przyczynia się do efektywności wykorzystania zasobów sieciowych oraz uproszczenia konfiguracji i administracji. Standardy i dobre praktyki branżowe wskazują na EIGRP jako jeden z preferowanych protokołów do zarządzania ruchem wewnętrznym w sieciach przedsiębiorstw.
CIDR (Classless Inter-Domain Routing) to technika, która pomaga w efektywnym wykorzystaniu adresów IP w Internecie, ale nie jest protokołem rutingu. CIDR pozwala na agregację tras i optymalizację przestrzeni adresowej, co jest kluczowe dla zmniejszenia liczby wpisów w tablicach rutingu, ale jego zastosowanie nie dotyczy wewnętrznego routingu w systemach autonomicznych. EGP (Exterior Gateway Protocol) to z kolei protokół, który jest używany do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi, co również czyni go nieodpowiednim do zastosowania wewnętrznego. BGP (Border Gateway Protocol), mimo że jest protokołem rutingu zewnętrznego, jest skonstruowany do obsługi wymiany informacji pomiędzy systemami autonomicznymi na poziomie globalnym, a nie do zarządzania trasami wewnątrz jednego AS. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi to zrozumienie roli, jaką pełnią różne protokoły w kontekście architektury sieci. Użytkownicy mogą mylić protokoły z metodami i technikami zarządzania trasami, co prowadzi do wyboru opcji, które nie odpowiadają rzeczywistym zastosowaniom. Aby skutecznie zarządzać ruchem wewnętrznym w sieci, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy protokołami rutingu wewnętrznego a zewnętrznego oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce.