Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Zawód: Technik weterynarii
Jaką rasę należy wybrać do hodowli brojlerów kurzych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dominant white cornish to rasa brojlerów kurzych, która jest uznawana za jedną z najlepszych do produkcji mięsa. Charakteryzuje się szybkim przyrostem masy ciała oraz wysoką wydajnością mięsną, co czyni ją idealnym wyborem dla hodowców nastawionych na intensywną produkcję. Dzięki swoim cechom fenotypowym, takim jak szeroka klatka piersiowa i dobrze rozwinięte mięśnie, Dominant white cornish osiąga masę rzeźną w krótkim czasie, co jest kluczowe w komercyjnej produkcji. Ta rasa wymaga starannego zarządzania żywieniem oraz warunkami chowu, aby zapewnić optymalne warunki dla wzrostu i zdrowia ptaków. W praktyce hodowcy stosują zróżnicowane diety bogate w białko oraz minerały, a także regulują temperaturę i wilgotność w pomieszczeniach, aby maksymalizować wydajność produkcji. Ponadto, zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak FAO, dbałość o dobrostan zwierząt oraz przestrzeganie zasad bioasekuracji są niezbędne dla osiągnięcia sukcesu w hodowli brojlerów.
Rhode island red, New hampshire oraz Sussex to rasy, które są bardziej znane z produkcji jajek niż z wydajności mięsa, co czyni je nieodpowiednimi do intensywnej produkcji brojlerów. Rhode island red, pomimo że ma dobre cechy adaptacyjne, nie osiąga tak wysokiej wydajności mięsnej jak Dominant white cornish, co sprawia, że nie jest preferowany w hodowlach brojlerów nastawionych na szybki zysk. New hampshire, z kolei, choć lepiej przystosowana do produkcji mięsa niż Rhode island red, również nie dorównuje Dominant white cornish pod względem tempa wzrostu i efektywności konwersji paszy. Sussex to rasa, która zyskała popularność w produkcji zarówno jaj, jak i mięsa, jednak jej rozwój i przyrost masy ciała są wolniejsze, co sprawia, że nie jest najlepszym wyborem dla komercyjnych hodowli brojlerów. Ważne jest, aby przy wyborze rasy brojlerów kierować się wymaganiami rynku oraz cechami, które najlepiej odpowiadają potrzebom produkcyjnym. Często hodowcy skupiają się na nieodpowiednich cechach, takich jak odporność na choroby, a nie na wydajności mięsnej, co prowadzi do błędnych decyzji i obniżenia rentowności produkcji.