Kwalifikacja: GIW.12 - Wykonywanie prac wiertniczych
Zawód: Technik wiertnik
Jak przeprowadza się ciśnieniową próbę szczelności kolumny rur okładzinowych, które są wprowadzane do otworu i następnie cementowane?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ciśnieniowa próba szczelności kolumny rur okładzinowych wykonana w czasie cementowania, po posadowieniu górnego klocka, jest kluczowym etapem w procesie wiercenia i cementowania otworów wiertniczych. Podczas tego procesu, ciśnienie jest stosowane, aby upewnić się, że cement wypełnia wszystkie szczeliny i przestrzenie pomiędzy rurą a otworem, co jest niezbędne dla zapewnienia całkowitej szczelności. Prawidłowo przeprowadzona próba ciśnieniowa pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych nieszczelności, które mogłyby prowadzić do wycieków płynów wiertniczych, a także do niekontrolowanego wypływu gazu lub ropy naftowej. W praktyce, jest to zalecane w standardach branżowych, takich jak API (American Petroleum Institute) oraz SPE (Society of Petroleum Engineers), które podkreślają znaczenie monitorowania i testowania systemów podczas cementacji w celu zapewnienia ich integralności oraz bezpieczeństwa eksploatacji otworów. Przykładem zastosowania jest procedura cementowania wiertni, gdzie każda sekwencja cementowania jest starannie kontrolowana, aby zminimalizować ryzyko nieszczelności.
Próba ciśnieniowa przeprowadzona w czasie płukania po zapuszczeniu rur do spodu, choć może wydawać się logiczna, nie jest prawidłowym podejściem w kontekście zapewnienia szczelności kolumny rur okładzinowych. W etapie płukania, głównym celem jest usunięcie osadów i zanieczyszczeń z otworu, co nie pozwala na rzetelną ocenę szczelności systemu. Zastosowanie ciśnienia na etapie płukania może prowadzić do fałszywych wyników, gdyż wszelkie nieszczelności mogą zostać zamaskowane przez dynamiczny przepływ płynów. Ponadto, próba ciśnieniowa po przewierceniu buta rur również nie jest zalecana, ponieważ cement powinien być już związany, aby właściwie ocenić, czy prawidłowo związał się z powierzchnią otworu. Wykonywanie prób po zapuszczeniu każdych 100 m rur może być nieefektywne i niepraktyczne, ponieważ wymagałoby to wielokrotnego zatrzymywania procesu, co mogłoby prowadzić do niepotrzebnych opóźnień i ryzyka dla integralności kolumny. Te błędne podejścia wynikają głównie z braku zrozumienia procesu cementowania i jego kluczowych etapów, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie bezpieczeństwa i efektywności operacji wiertniczych.