Kwalifikacja: HGT.12 - Organizacja żywienia i usług gastronomicznych
Wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder) jest używany do
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder) jest kluczowym narzędziem stosowanym do oceny rozkładu tkanki tłuszczowej w organizmie, szczególnie w kontekście otyłości. Otyłość brzuszna, określana jako nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, jest uznawana za czynnik ryzyka wielu chorób, w tym cukrzycy typu 2, chorób sercowo-naczyniowych i nadciśnienia. Wartość WHR powyżej 0,85 dla kobiet i 0,90 dla mężczyzn sugeruje wyższe ryzyko zdrowotne. Przykładowo, przy obliczaniu WHR u pacjenta z obwodem talii wynoszącym 90 cm i obwodem bioder wynoszącym 100 cm, wskaźnik wyniesie 0,9, co wskazuje na podwyższone ryzyko. Monitorowanie wskaźnika WHR ma ogromne znaczenie w klinicznej praktyce zdrowotnej oraz w programach zdrowotnych, umożliwiając profesjonalistom ocenę i interwencje w zakresie zdrowia metabolicznego pacjentów, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych organizacji zdrowotnych.
Ocena rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży oraz określenie należytej masy ciała to aspekty, które mogą być związane z różnymi wskaźnikami, ale nie z WHR. WHR jest bowiem specyficznym wskaźnikiem, który koncentruje się na rozkładzie tkanki tłuszczowej w ciele dorosłych, a nie na ocenie wzrostu czy wagi u młodszych osób. W przypadku dzieci i młodzieży lepszymi wskaźnikami będą BMI (wskaźnik masy ciała) oraz pomiary centylowe, które lepiej oddają ich rozwój fizyczny w odniesieniu do ich wieku i płci. Ponadto, podczas oceny należytej masy ciała, należy brać pod uwagę wskaźnik BMI, który uwzględnia masę ciała i wzrost, ale nie bierze pod uwagę rozmieszczenia tkanki tłuszczowej, co czyni go mniej skutecznym w kontekście oceny ryzyka zdrowotnego związanego z otyłością. Wreszcie, ocena gęstości mineralnej kości nie ma związku z WHR, a raczej z badaniami densytometrycznymi, które są stosowane do oceny ryzyka osteoporozy, szczególnie u osób starszych. Stąd, sam wskaźnik WHR jest nieodpowiedni dla tych zastosowań, co prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwej interpretacji danych zdrowotnych.