Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Jaki styl komunikacji opiera się na wspólnej współpracy oraz szacunku dla opinii, potrzeb i oczekiwań pomiędzy terapeutą, podopiecznym a jego rodziną?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Styl komunikacji partnerskiej opiera się na wzajemnej współpracy, otwartości i poszanowaniu dla wszystkich stron zaangażowanych w proces terapeutyczny. W tym modelu terapeuta traktuje podopiecznego oraz jego rodzinę jako równorzędnych partnerów, co sprzyja budowaniu zaufania i efektywnej współpracy. Przykładem może być wspólne ustalanie celów terapeutycznych, gdzie każdy członek zespołu ma możliwość wyrażenia swoich opinii i potrzeb. W praktyce terapeuci stosują różne techniki, takie jak aktywne słuchanie czy techniki wspierające, aby zaangażować podopiecznego w proces decyzyjny. Współpraca w zespole interdyscyplinarnym, w skład którego wchodzą specjaliści z różnych dziedzin, również jest kluczowa i opiera się na zasadzie partnerskiego podejścia. Takie działania są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym, które podkreślają znaczenie holistycznego i zindywidualizowanego podejścia do terapii, uwzględniającego cały kontekst życia pacjenta.
Styl autorytarny zakłada dominację jednego z uczestników w komunikacji, co może prowadzić do poczucia bezsilności i braku zaangażowania ze strony podopiecznego. W takim modelu terapeuta podejmuje decyzje w sposób jednostronny, co może skutkować oporem ze strony pacjenta oraz obniżeniem efektywności terapii. Uległy styl komunikacji z kolei charakteryzuje się brakiem asertywności ze strony terapeuty, co prowadzi do zaniedbania potrzeb podopiecznego. Terapeuta, który przyjmuje taką postawę, często podporządkowuje się oczekiwaniom pacjenta, co może skutkować brakiem struktury i kierunku w terapii. Paternalistyczny styl, natomiast, polega na traktowaniu podopiecznego w sposób protekcjonalny, gdzie terapeutka/terapeuta podejmuje decyzje w imieniu pacjenta, co może prowadzić do poczucia utraty kontroli nad własnym życiem. Wszystkie te podejścia są niezgodne z założeniami nowoczesnej terapii, która kładzie nacisk na współpracę, partnerstwo i szacunek dla autonomii podopiecznego. Współczesne standardy w terapii psychologicznej i społecznej promują aktywne uczestnictwo pacjentów w procesie terapeutycznym, co jest niezbędne dla ich samodzielności i efektywności leczenia.