Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Cechą charakterystyczną osób z zespołem Downa jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Osoby z zespołem Downa charakteryzują się wyższym ryzykiem wystąpienia choroby Alzheimera o wczesnym początku, co jest wynikiem dodatkowego chromosomu 21. Badania wykazują, że około 30-50% osób z zespołem Downa rozwija demencję w wieku 50 lat lub młodszym, co znacznie wykracza poza ryzyko w populacji ogólnej. Istotnym aspektem jest, że zaburzenia neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, wiążą się z akumulacją białek beta-amyloidowych i tau, które są również obserwowane u pacjentów z zespołem Downa. W praktyce oznacza to, że opiekunowie oraz specjaliści z zakresu zdrowia psychicznego powinni być świadomi tego ryzyka i monitorować osoby z zespołem Downa pod kątem wczesnych objawów demencji. Wczesna diagnoza i interwencja mogą znacznie poprawić jakość życia tych ludzi. Dobrze jest także wprowadzać terapie wspierające funkcje poznawcze, takie jak stymulacja intelektualna i terapia zajęciowa, by łagodzić objawy i spowalniać postęp choroby.
Wybór odpowiedzi dotyczącej niższego ryzyka chorób tarczycy jest nieścisły, ponieważ osoby z zespołem Downa nie są chronione przed tymi schorzeniami. Wręcz przeciwnie, badania pokazują, że istnieje wyższe ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy. Podobnie, stwierdzenie o niższej częstotliwości występowania wad wrodzonych serca jest również błędne. Osoby z zespołem Downa mają znacząco wyższe ryzyko wykazywania anomalii sercowych, takich jak ubytki przegrody międzykomorowej. Ponadto, mylne jest również przeświadczenie, że zdolności poznawcze osób z zespołem Downa są niższe, niż w populacji ogólnej. W rzeczywistości, chociaż średni poziom IQ może być niższy, możliwości intelektualne są bardzo zróżnicowane i nie można ich jednoznacznie klasyfikować jako niższe. Tego rodzaju generalizacje mogą prowadzić do stygmatyzacji i ograniczeń, które nie są oparte na faktach. Ważne jest, aby mieć na uwadze, że każda osoba z zespołem Downa ma unikalne cechy i potencjał. Wspieranie ich rozwoju i normalizacji ich życia w społeczeństwie powinno być priorytetem, a wiedza na temat rzeczywistych zagrożeń i możliwości jest kluczowa w tym kontekście.