Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Osoba z chorobą Alzheimera wykazuje nadmierne pobudzenie oraz silną potrzebę aktywności fizycznej. Jakie formy zajęć powinno się zaproponować takiemu podopiecznemu?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Spacer i jazda na rowerze stacjonarnym są doskonałymi sposobami na zaspokojenie wzmożonej potrzeby ruchu u osób z chorobą Alzheimera. Ćwiczenia fizyczne, takie jak spacery, poprawiają krążenie, zwiększają wydolność układu sercowo-naczyniowego oraz stymulują wydzielanie endorfin, co pozytywnie wpływa na samopoczucie podopiecznych. Ponadto aktywności na świeżym powietrzu, takie jak spacery, oferują dodatkowe korzyści związane z obcowaniem z naturą, co ma udowodniony wpływ na poprawę stanu psychicznego. Rower stacjonarny to z kolei bezpieczna forma aktywności, która można dostosować do indywidualnych możliwości osoby, co jest istotne w kontekście osób z ograniczoną mobilnością. Zgodnie z zaleceniami terapeutycznymi, zachęcanie do aktywności fizycznej powinno być integralną częścią planu opieki nad osobami z demencją. Warto również angażować uczestników w organizowanie regularnych spacerów czy sesji na rowerze stacjonarnym, aby stworzyć rutynę, która pomoże w zmniejszeniu objawów pobudzenia.
Wybrane opcje, takie jak muzykoterapia bierna i relaksacja, segregowanie czy układanie puzzli, choć mogą mieć swoje miejsce w terapii osób z chorobą Alzheimera, nie odpowiadają właściwie na potrzebę ruchu, którą przejawia podopieczny. Muzykoterapia bierna i relaksacja są formami terapii, które często mają na celu uspokojenie pacjentów i redukcję stresu, ale w przypadku nadmiernej pobudliwości mogą nie dostarczyć wymaganej energii fizycznej. Z drugiej strony, segregowanie i układanie puzzli to działania stymulujące umysłowo, które wymagają skupienia i mogą prowadzić do frustracji, zamiast zaspokajać potrzebę ruchu. Osoby z chorobą Alzheimera, szczególnie w fazach, gdzie obserwuje się wzmożone pobudzenie, potrzebują aktywności fizycznej, aby odreagować nadmiar energii, a działania niskiej aktywności psychicznej mogą prowadzić do wzrostu frustracji i niepokoju. Umożliwienie podopiecznemu aktywności fizycznej nie tylko pobudza ciało, ale także poprawia funkcje poznawcze i jakość życia, co jest kluczowe w opiece nad osobami z demencją. W związku z tym, należy unikać podejść skupiających się wyłącznie na aspektach psychicznych, gdy pacjent wykazuje fizyczną potrzebę ruchu.