Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej do warsztatów terapii zajęciowej, aby jak najdokładniej poznać podopiecznego, terapeuta powinien głównie stawiać pytania
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Pytania otwarte są kluczowym narzędziem w procesie wywiadu terapeutycznego, szczególnie podczas wstępnego rozpoznawania potrzeb podopiecznego. Dają one możliwość osobie badanej na swobodne wyrażenie myśli, uczuć oraz doświadczeń, co jest istotne dla dokładnego zrozumienia jej sytuacji życiowej. Na przykład, pytanie 'Jakie są Twoje oczekiwania wobec warsztatów?' umożliwia podopiecznemu przedstawienie swoich indywidualnych potrzeb, co z kolei pozwala terapeucie lepiej dostosować program zajęć do jego oczekiwań. Praktyka terapii zajęciowej opiera się na modelu person-centered approach, w którym kluczowe znaczenie ma zrozumienie perspektywy klienta. Standardy terapeutyczne rekomendują, aby terapeuci nie tylko kierowali pytania w sposób otwarty, ale również aktywnie słuchali i reagowali na odpowiedzi, co buduje zaufanie i wspiera proces terapeutyczny. Dodatkowo, pytania otwarte są zgodne z zasadami budowania relacji opartych na empatii i zrozumieniu, co jest fundamentalne w pracy z osobami z różnorodnymi potrzebami.
Pytania sugerujące mogą wprowadzać podopiecznych w błąd, ponieważ narzucają im konkretne odpowiedzi, co ogranicza ich swobodę wypowiedzi. Przykładowo, pytanie 'Czy czujesz się lepiej po terapii, prawda?' może skłonić osobę do udzielenia odpowiedzi, która nie odzwierciedla jej rzeczywistych odczuć, a jedynie potwierdza sugestię terapeuty. Takie podejście może prowadzić do wypaczenia rzeczywistości i zniekształcenia wyników wywiadu, co jest niepożądane w terapii zajęciowej. Z kolei pytania projekcyjne, które polegają na analizie odpowiedzi na konkretne obrazy czy scenariusze, mogą być użyteczne w określonych kontekstach, ale nie są optymalne w sytuacji, gdy celem jest zrozumienie indywidualnych potrzeb i oczekiwań podopiecznego. Pytania zamknięte, które wymagają jedynie krótkich odpowiedzi typu 'tak' lub 'nie', również ograniczają możliwość głębszego zrozumienia sytuacji życiowej klienta. W praktyce terapeutycznej najważniejsze jest, aby umożliwić podopiecznemu pełne wyrażenie siebie, co pozwala na dokładniejszą diagnozę i lepsze dostosowanie działań terapeutycznych do jego potrzeb. Kluczowe jest także unikanie typowych błędów myślowych, takich jak zakładanie, że terapeuta zna odpowiedzi na pytania, zanim usłyszy je od klienta. Efektywna komunikacja opiera się na otwartości i gotowości do słuchania, co jest fundamentem skutecznego procesu terapeutycznego.