Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Aby jak najlepiej zrozumieć zdanie podopiecznego dotyczące jego doświadczeń w placówce, terapeuta zajęciowy powinien przede wszystkim zadawać pytania
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zadawanie pytań otwartych jest kluczowym elementem w pracy terapeuty zajęciowego, ponieważ pozwala na uzyskanie głębszej i bardziej autentycznej informacji zwrotnej od podopiecznego. Pytania otwarte stymulują podopiecznych do dzielenia się swoimi myślami, uczuciami i doświadczeniami w sposób, który może nie być możliwy przy użyciu pytań zamkniętych. Dają one możliwość wyrażenia siebie i omawiania skomplikowanych kwestii, które mogą być istotne dla ich procesu terapeutycznego. Na przykład, pytanie "Jak się czujesz podczas zajęć w naszej placówce?" może prowadzić do cennych informacji na temat ich nastroju, potrzeb i oczekiwań, co jest nieocenione w tworzeniu spersonalizowanego planu terapii. W kontekście standardów terapii zajęciowej oraz najlepszych praktyk, takie podejście sprzyja budowaniu zaufania i otwartej komunikacji, co jest fundamentem efektywnej interwencji terapeutycznej. Pytania otwarte są także zgodne z zasadami person-centered care, gdzie głównym celem jest dostosowanie interwencji do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Zastosowanie pytań zamkniętych w kontekście terapii zajęciowej ogranicza możliwość uzyskania pełnych i szczegółowych informacji od podopiecznych, co może prowadzić do powierzchownej analizy ich doświadczeń. Pytania zamknięte, które zazwyczaj wymagają odpowiedzi tak lub nie, nie sprzyjają eksploracji emocji czy myśli podopiecznego. Z tej perspektywy, mogą one prowadzić do sytuacji, w której istotne aspekty pobytu w placówce nie zostaną zauważone ani uwzględnione w terapii. Z drugiej strony, pytania sugerujące mogą wprowadzać bias i prowadzić do zniekształcenia odpowiedzi, co uniemożliwia uzyskanie autentycznej opinii podopiecznego. W kontekście środowiska terapeutycznego, ważne jest, aby unikać prowadzenia rozmowy w sposób, który kieruje myślenie pacjenta w określonym kierunku, ponieważ może to naruszać zasady etyczne związane z autonomią pacjenta. Pytania przejściowe, choć mogą wydawać się użyteczne, często nie dostarczają wystarczających danych do analizy, ponieważ są zazwyczaj zbyt ogólne i nie pozwalają na głębszą refleksję. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że pytania otwarte są fundamentalnym narzędziem w zbieraniu informacji, które mogą naprawdę odzwierciedlać doświadczenia i potrzeby podopiecznych.