Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
W osobistym planie terapii zajęciowej dla osoby z przykurczem palców ręki oraz mającej trudności z orientacją w przestrzeni, terapeuta powinien uwzględnić
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prace manualne w masie solnej oraz wspólne spacery są doskonałymi metodami terapeutycznymi, które wszechstronnie wspierają osobę z przykurczem palców dłoni i problemami z orientacją przestrzenną. Prace manualne angażują zarówno zdolności motoryczne, jak i sensoryczne, co jest kluczowe w rehabilitacji osób z ograniczoną sprawnością ręki. Umożliwiają one rozwijanie precyzyjnych ruchów palców oraz wzmacniają mięśnie, co może prowadzić do poprawy funkcji manualnych. Wspólne spacery natomiast dostarczają nie tylko stymulacji fizycznej, ale także szansy na rozwój umiejętności orientacji w przestrzeni oraz integracji społecznej. Takie działania są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącymi terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta. Przykładowo, wprowadzenie do terapii zajęć z masą solną może ułatwić pacjentowi wyrażanie emocji oraz kreatywności, co jest niezmiernie ważne w procesie terapeutycznym.
Zajęcia takie jak wyszywanie, zajęcia relaksacyjne, wycieczki rowerowe, modelarstwo, rozwiązywanie krzyżówek i malarstwo mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie adresują bezpośrednio specyficznych potrzeb podopiecznego z przykurczem palców i problemami z orientacją przestrzenną. Wyszywanie i zajęcia relaksacyjne, mimo że mogą wspierać relaksację i rozwój motoryki, nie angażują w sposób wystarczający ruchów palców, co jest kluczowe w rehabilitacji przykurczów. Z kolei wycieczki rowerowe, mimo że mogą poprawić ogólną kondycję fizyczną, mogą być zbyt dużym obciążeniem dla osoby z ograniczoną sprawnością rąk, a przy tym nie rozwijają umiejętności manualnych. Modelarstwo oraz rozwiązywanie krzyżówek są aktywnościami o niskim wpływie na rozwój zdolności motorycznych oraz orientacji przestrzennej, co w kontekście omawianego przypadku jest kluczowe. Warto także zauważyć, że działania te mogą prowadzić do frustracji i zniechęcenia, gdy nie przynoszą oczekiwanych efektów terapeutycznych. Dlatego kluczowe jest dobieranie aktywności, które nie tylko angażują, ale także są dostosowane do realnych potrzeb i możliwości osoby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej.