Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
W terapii skierowanej na poprawę koordynacji wzrokowo-ruchowej siedmioletniej dziewczynki z MPD powinno się uwzględnić
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Malowanie palcami, pędzelkiem oraz wypełnianie konturów to działania, które angażują zarówno wzrok, jak i ruchy precyzyjne rąk, co jest kluczowe w terapii koordynacji wzrokowo-ruchowej, szczególnie u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD). Te aktywności pozwalają na rozwijanie umiejętności manualnych, zwiększają świadomość ciała oraz pomagają w rozwoju percepcyjno-motorycznym. Umożliwiają także dziecku wyrażanie emocji i kreatywności, co jest istotne dla jego ogólnego rozwoju psychicznego i społecznego. W terapii zaleca się wykorzystywanie różnorodnych technik arteterapeutycznych, które nie tylko wspierają rozwój motoriki małej, ale również przynoszą radość i satysfakcję z twórczej aktywności. Przykłady zastosowania to organizowanie warsztatów malarskich, w których dzieci mogą eksperymentować z różnorodnymi materiałami i technikami, co sprzyja ich wszechstronnemu rozwojowi, zgodnie z zasadami terapii zajęciowej i integracji sensorycznej.
Niektóre z zaproponowanych podejść, takich jak nadmuchiwanie balonów czy puszczanie baniek, choć mogą być atrakcyjne i przyjemne, nie są ukierunkowane na rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej w sposób, który jest niezbędny dla dzieci z MPD. Te aktywności skupiają się przede wszystkim na aspektach zabawowych i rekreacyjnych, a nie na systematycznym rozwijaniu precyzyjnych umiejętności manualnych. Udział w grach zespołowych może poprawić umiejętności społeczne i współpracy, ale niekoniecznie koncentruje się na rozwijaniu zdolności ruchowych wymagających koordynacji wzrokowo-ruchowej. W kontekście terapii dzieci z MPD, skuteczne podejścia powinny być skoncentrowane na celowanych ćwiczeniach, które łączą elementy wizualne z precyzyjnymi ruchami rąk. Wyjścia do kina, teatru czy filharmonii są wartościowe w kontekście kulturalnym, jednak nie mają bezpośredniego wpływu na rozwój koordynacji ruchowej. Podobnie, spacery czy gry biegowe i skoczne mogą być korzystne dla ogólnej kondycji fizycznej, ale nie stymulują w sposób efektywny precyzyjnych działań manualnych, które są kluczowe w terapii. W terapii dzieci z MPD ważne jest podejście holistyczne, które uwzględnia rozwój zarówno fizyczny, jak i psychiczny poprzez konkretne i efektywne ćwiczenia.