Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Zwiększenie autonomii w codziennych czynnościach, zdobycie umiejętności przestrzegania odpowiednich norm społecznych oraz kształtowanie zachowań dostosowanych do płci i wieku osoby podopiecznej, to cele usprawniania
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wzrost samodzielności w czynnościach życia codziennego, nabycie umiejętności przestrzegania norm obyczajowych oraz odpowiednich zachowań do płci i wieku podopiecznego są kluczowymi elementami usprawniania społecznego. Usprawnianie społeczne koncentruje się na integracji jednostek z otoczeniem społecznym oraz rozwijaniu umiejętności, które pozwalają na funkcjonowanie w grupach społecznych. Przykładem tego może być praca z osobami z niepełnosprawnościami, gdzie istotne jest, aby nabyły one umiejętności komunikacyjne i społeczne, które umożliwią im nawiązywanie relacji oraz uczestnictwo w życiu społecznym. W kontekście standardów branżowych, korzysta się z podejścia opartego na zindywidualizowanych planach wsparcia, które uwzględniają normy kulturowe i kontekst społeczny podopiecznego. Usprawnianie społeczne ma na celu nie tylko poprawę jakości życia jednostki, ale także zwiększenie jej niezależności i pewności siebie w interakcji z innymi.
Usprawnianie fizyczne koncentruje się na aspektach zdrowotnych i rehabilitacyjnych, a nie na rozwijaniu umiejętności społecznych. Nabywanie umiejętności związanych z samodzielnością w życiu codziennym wymaga jednak znacznie więcej niż tylko poprawy kondycji fizycznej. Osoby z niepełnosprawnościami mogą mieć doskonałą sprawność fizyczną, ale jeśli nie potrafią nawiązywać relacji społecznych, ich zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie będzie ograniczona. W kontekście usprawniania psychicznego, celem jest rozwój umiejętności emocjonalnych i poznawczych, co także jest istotne, jednakże nie obejmuje bezpośrednio aspektów norm obyczajowych czy interakcji społecznych. W przypadku usprawniania zawodowego, celem jest przygotowanie jednostki do podjęcia pracy, co z kolei opiera się na umiejętnościach technicznych i zawodowych, a nie na społecznych. Typowym błędem w rozumieniu tych koncepcji jest myślenie, że aspekty fizyczne, psychiczne czy zawodowe mogą zastąpić umiejętności niezbędne do pełnoprawnego uczestnictwa w życiu społecznym. Usprawnianie społeczne jest fundamentalnym elementem, który łączy wszystkie inne dziedziny usprawniania, ponieważ bez umiejętności społecznych, inne formy wsparcia stają się mniej skuteczne.